چاپ مرکزی

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد باغ پرندگان تهران، رها بودن پرندگان در محیط است، به این معنا که حدود 90 درصد از پرنده‌های این مجموعه در فضای کاملا روباز و در محیط بدون قفس نگهداری می‌شوند، بسیاری از پرندگان در همان روزهای اول با هتل گلشهر تهران محیط جدید زندگی‌شان اخت شده‌ و حتی ‌ تخم هم گذاشته باغ با محل نگهداری انواع طوطی‌ها و کبوترها شروع می‌شود، در طول مسیر می‌توانید پرندگان شکاری، کوهی، صحرایی و آبزی را در نزدیکی هم در محیط طبیعی خودشان ببینید. فقط پرندگانی مانند طوطی‌سانان و شکاری‌ها باید در قفس نگهداری شوند، قفس این پرنده‌ها طوری طراحی شده که آنها بتوانند در ارتفاع بالا پرواز کنند و همه‌جا را زیرنظر داشته باشند. ایستگاه پایانی باغ پرندگان هم قلمرو شترمرغ‌های آفریقایی و ایرانی است و در‌کنار هر قفس یا محیط روباز که به یک نوع پرنده خاص تعلق دارد تابلوهایی نصب شده که نام پرنده به همراه نام علمی آن به زبان انگلیسی هتل آپارتمان مدیا تهران نوشته شده است . اگر احساس کردید به اطلاعات بیشتری از آنچه روی تابلوها نوشته شده نیاز دارید می‌توانید از خانم‌های کارشناس راهنمای پرندگان کمک بگیرید، آنها را می‌توانید در حال قدم زدن کنار قفس پرندگان پیدا کنید.

  در این دوره به جز زمانی که شاه به آنجا می آمد، بازدید برای عموم آزاد بود و کم کم باغ وحش گسترش یافت تا به شکل کنونی در آمد و اکنون باغ وحش تهران در زمینی به وسعت هفت هکتار جنب پارک ارم مستقر است. مسیر بازدید از حیوانات طوریهتل ساینا طراحی شده که هنگام ورود و خروج بتوانید تمامی حیوانات را ببینید و از همان مسیر ورود خارج شوید. با وجود این طراحی مسیر، باز هم بهتر است از همان ابتدا نقشه باغ وحش را از اطلاعات ورودی بگیرید تا دیدن بعضی از حیوانات را از دست ندهید. بیشتر از 800 جاندار از 111 گونه مختلف در قفس های کوچک و بزرگ باغ وحش ارم زندگی می کنند؛ از گونه های مختلف پستانداران، خزندگان، آبزیان و پرندگان. حدود 60 درصد این حیوانات بومی ایران و باقی از نقاط دیگر دنیا به خصوص آفریقا به ایران آورده شده اند. شاید بخواهید بدانید چرا این حیوانات و چرا حیوانات دیگر نه؟ مهم ترین دلیل انتخاب گونه ها را می توان شرایط آب و هوایی دانستهتل رز تهران اگر به حیوانات علاقه داشته باشید می دانید که لذت در آغوش گرفتن یک توله شیر چقدر می تواند هیجان انگیز باشد. البته فراموش نکنید که باید اول نترسید و بعد هم دوستشان داشته باشید

و مرکز بی ‌بدیل فرهنگی، گردشگری تهران به شمار می‌آید . برج میلاد تهران از سال 1386 با هدف بهره برداری از مجموعه برج میلاد فعالیت خود را هتل نادری نو آغاز نموده است. کاربری برج، تسهیل و گسترش ارتباطات بی‌سیم در سطح تهران، بهینه‌سازی  و گسترش پوشش رادیو و تلویزیون، ایجاد زیر ساخت‌های تلویزیونی دیجیتال، هواشناسی، کنترل ترافیک و گردشگری است. شکل کلی بدنه یک هشت ضلعی مرکزی با تعدادی دیوار داخلی و چهار باله ذوزنقه ای شکل است. در 3 ضلع این شفت 6 دستگاه آسانسور با سرعت 7 متر بر ثانیه بازدید کنندگان را در کمتر از 50 ثانیه به راس برج منتقل می کنند و در ضلع چهارم 1868 پله های فرار نصب شده است. بدنه اصلی برج کاربری عمومی هتل هالی تهران ندارد و فقط محل عبور تاسیسات و آسانسور های پر سرعت برج است   سکوی دید سربسته و تریای هتل هالی تهران آن در طبقه چهارم سازه راس با امکان دید به پایین برج قرار دارد، در تریای این طبقه امکانات پذیرایی از میهمانان فراهم شده است

نمای داخلی این برج به صورت استوانه و نمای بیرونی آن از 24 کنگره با زوایه‌های حاده تشکیل شده است . دیوارهای بالای ارتفاع 4متر به هتل کوروش تهران صورت تو خالی طراحی شده است و وسط آن پلکانی به عنوان رابطی میان بخشهای زیرین و بالایی برج در ضلع شمالی بنا وجود دارد. سازنده این برج در کف آن و کناره‌های دیوارها، کانالهای گذر هوا تعبیه کرده‌ است که این کانالها مانع از رطوبت بنا می‌شود. استاد سازنده این برج کاربردهایی را در جاودانه ساختن آن بکار برده و معماری پنهانی هم برای پی بردن به اسرار آن عجین کرده است.از جمله کاربردهای این برج استفاده در شبهای تار با روشن کردن آتش بر باروی بلند آن برای راهنمایی مسافران جاده ابریشم که از جانب هتل مارلیک تهران خراسان به ری می‌آمدند بود و در روز، احتیاجات گاه شماری مردم را برطرف می کرده است. برج طغرل ویژگی پنهان دیگری هم داردکه زیبایی اندیشه استاد سازنده خود را جلوه‌گر می‌کند و آن ساعت آفتابی منحصر به فرد در دل کنگره‌های آن است که شاید مورد مشابه آن در تاریخ علم کمتر یافت ‌شود .

بطور تحقیق نام زندان  هتل میگون در قدیم الایام بدین بنا اطلاق شده و امروزه هم به همین نام خوانده می‌شود. گذشت زمان و حوادث دوران لطمه زیادی به بنا وارد آورده، ولی تا اندازه‌ای مرمت گردیده‌است. آنچه معلوم است بنای مزبور همانطور که از اسم آن بر می‌آید، زندانی از دوران آل بویه بوده و صرفاً بمنظور زندان‌های انفرادی ساخته شده‌است. این اثر در تاریخ 11 بهمن 1334 به‌عنوان هتل دیاموند تهران یکی ازآثار ملی ایران به ثبت رسیده است.